Ik weet eerlijk gezegd niet goed hoe ik moet beginnen.
Als ik hoor van andere mensen en hun reageren zie over mijn wezen nu na de behandelingen, dan kan ik er zeker vanuit gaan dat het een positieve werking op mij heeft gehad. Zij zeggen dat ik sterker en zekerder overkom, terwijl ik me eerlijk gezegd alleen maar kwetsbaar voel of “open”.
Er was een bepaalde spanning in mij, opgebouwd uit alle jammere momenten in mijn verleden, en Mariska heeft mij al bij de eerste behandeling een bepaalde ehm…”rust” laten ervaren waarin ik het gevoel kreeg dat ik mij “mocht” ontspannen.
Na een verloop van de behandeling was ik in zo’n staat waarin ik poses aannam die zo natuurlijk bij mij hoorden maar waar ik ze misschien was vergeten dat ik ze had door volwassen te worden…en de nodige levenservaringen die niet altijd even prettig waren.
Ik had het gevoel dat de energie mijn lichaam uit sijpelt.
In plaats van de energie weer aan te zetten, ben ik echter zo diep mezelf tegen gekomen, tot aan
ervaringen aan toe, dat ik nu geaccepteerd heb hoe mijn wezen is, onbewust uiteraard, en ik kan nu genieten van de vele hele normale dingen van het leven, en heb het gevoel dat dat ook gewoon mag.
Ik schaad er niemand mee en de kijk die ik op “mijn” leven heb nu, zal niemand mij misgunnen.
Voorbeelden als een extra dingetje meenemen uit de supermarkt wat ik tientallen jaren niet gegeten heb, tv programma’s kijken waar ik niet van wist dat ik ze interessant vond,
Empathische gesprekken met mensen om mij heen, en ik ben zelfs een nieuwe hobby aan het ontwikkelen.
Ik moet erbij zeggen, de behandelingen zijn best intensief. Doordat de opgeborgen, begraven en vergeten wens weer herontdekt mochten worden en dat die passie weer gaat opbloeien.
En niet eens een verandering die hun wellicht omgetrokken levensstijl veranderd, maar een “nieuwe” en hernieuwde blik op alle zaken.
Kortom,
ik ben heel dankbaar dat ik dit mocht meemaken en ervaren.
Ik wist niet dat dit bestond.
Dankjewel, uit de grond van mijn hart.
P. v. M.
