Veelal heerst er een taboe op de dood. En toch weten we allemaal dat we er uiteindelijk niet om heen kunnen en dat ons leven eindig is. Maar de weg er naar toe is voor iedereen anders.
En natuurlijk, als je hoort dat er verder geen behandeling meer mogelijk is, of dat je zelf de keuze maakt niet (meer) behandeld te willen worden, doet iets met je. Of dat jezelf merkt dat de tijd van afscheid nemen steeds dichterbij komt. Dan gebeurt er van alles in je gedachten en in je lichaam.
Er komen dan ook veel vragen naar boven zoals: eindigt het leven echt bij dood, wat gebeurt er als je dood gaat, is er leven na de dood? Veel mensen kijken terug op hun leven waarbij fijne gebeurtenissen en minder fijne gebeurtenissen naar boven komen die nog steeds pijn doen, zogenaamd harte-pijn. Sommigen hebben het allemaal een plekje kunnen geven zodat je er vrede mee kunt hebben.
En hoe ga je in die situatie om met angsten, soms boosheid of verdriet? En wat doet dat met de mensen in je naaste omgeving? Hoe gaan zij daar mee om?
Je kijkt terug op je leven, soms in volle bewustzijn maar ook vaak in dromen die je niet goed kunt verwoorden maar wel angsten en stress oproept. En je hartkloppingen krijgt, het benauwd krijgt en slechter gaat slapen en dat letterlijk het angstzweet je uitbreekt. En de overgang tussen leven de dood bemoeilijkt. En er een strijd in jezelf ontstaat, de zogenaamde doodstrijd.
Hoe mooi zou het zijn om in alle rust en ontspanning afscheid te kunnen nemen en de dood daardoor te kunnen omarmen in harmonie met je dierbaren en je omgeving?
En misschien zijn er nog wensen die je nog zou willen vervullen of zit je met levensvragen waar je je dierbaren niet mee lastig wilt vallen en nog wel wilt bespreken.
Daar wil ik je graag mee helpen.
Als ziekenverzorgster met 30 jaar ervaring in de zorg heb ik ook op een terminale afdeling gewerkt, waarbij ik heel veel gespreken heb gevoerd met cliënten waar het einde van het leven bij naderde. Daarbij kreeg ik van mijn cliënten terug dat ze het fijn vonden met me gesproken te hebben. Door mijn empathisch vermogen en open geest waarbij alles bespreekbaar is geeft dit een ontspannen en rust. Hierdoor wordt het afscheid nemen van het leven een stuk makkelijker en waarbij de omgeving, ondanks het verdriet en het gemis, er anders mee om kan gaan.
En ook wil ik er voor jou als nabestaande zijn, zodat je met de vragen die er nog zijn op een rustig moment nog eens kunt bepreken zodat jij er ook vrede mee kan hebben.
